با سلام خدمت دوستان مجاهدِآوالایـی .... ثانیـه هـای زنـدگیتون همیشه پـربـرکت بـاد.

امام علی (ع) اشاره می فرماید:

«یا بُنَیَّ إنّی أَخافُ عَلَیکَ الفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنهُ فَإنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدّینِ، مُدْهِشَةٌ لِلْعَقْلِ، داعِیَةٌ لِلْمَقْتِ ؛
ای فرزند!
من از تهی دستی بر تو هراسناکم، از فقر به خدا پناه ببر، که همانا فقر، دین انسان را ناقص، و عقل را سرگردان، و عامل دشمنی است».

حضرت علی (ع) می فرماید:

«إنَّ اللّهَ سُبحانَهُ فَرَضَ فی أَمْوالِ الأغْنِیاءِ أَقْواتَ الفُقَراءِ فَما جاعَ فَقیرٌ إلاَّ بِما مُتِّعَ بِهِ غَنیٌ ؛
خداوند روزی نیازمندان را در اموال ثروتمندان واجب کرده است و نیازمندی گرسنه نمی ماند، مگر اینکه توانگری از حق او بهره مند شده باشد».


شـاید ما نسبت به فقرا و نیازمندان شهـرمون مسئولیتی داریـم , نمیگم که باید تمـام وقت خودمون رو اختصاص به اینها بدیم !!! امـا نیازمندان اینقدر حق رو نسبت بـه ما دارنـد که چند دقیقه یا چند ساعت از زندگیمون رو به اونها اختصاص بدیـم.

یقیین بدانیم که (بعضی یا بهتر بگویم اکثریت ) ثروتمندان جامـعه ما در حق خانوادهای ضعیف و نـاتوان ظلم بسیاری می کنند , و اگر چهـره شهـر ما آمیخته با کودکان خیـابانی است و اگر انسانهای نیازمند رو در سر چهـاراه ها و دم بیمارستانها و ... می بینیم باید یقین کنیم که عـده ای تحت هر عنوانی سهم و حق اینـها را بالا کشیدند.

ما هم به اندازه توان اقتصادی و انسانی خودمون در قبال نیازمندان جامعه مسئولیم.
یکـی از کـارهای خوبـی که یکـی از دوستان عزیزم بهم سفارش کرد این بود که حداقل کار نسبت به نیازمندان این است که چیزهای قابل استفاده زندگیمون رو که به هر دلیلی دیگه مورد استفاده ما قرار نمی گیرند , به نیازمندان هدیه بدهیم.
شـاید همون پیراهنـی که رنگش دلت رو زده و دیگه اون رو نمی پوشی , باعث شادمـانی چند هفته ای نوجوان و جوان نیازمندی شـود. و دهها چیز دیگـر , که از نگـاه ما قابل استفاده نیستند ولی اگه دست دیگران برسه موجب شادمانی و سرور آنها خـواهد شـد.

تـداوم حیـات انـسانـی ما بستگی به این داره که چقدر همدم و همیار مظلومان هستیم.
بـی زحمت آوالـایـی بـاشیـم.