اگر من جای آقای ظریف بودم ...
قبل از اینکه بخواهم بگویم که اگه جای آقای ظریف بودم چه کاری انجام می دادم، لازم است دیدگاه خودم را نسبت به آمریکا بیان کنم.


من دولتمردان آمریکا را ناقض دائمی حقوق بشر در تمامی طول تاریخ ابرقدرتیشان می دانم و امروز اوضاع نکبت بار جهانی محصول مدیریت بر محور شرارت آنهاست. همین الان که با آنها مذاکره می کنیم آنها در کشورهای جهان سوم و عقب افتاده مشغول جنایت و به تاراج بردن تمامی دارایی های با ارزش آنها هستند.
این را با تمام وجود معتقدم که اکنون که قدرتمندیم آنها دارن با ما در مذاکرات به اصطلاح راه می آیند و کمی ما را تحمل می کنند والا باطن آمریکایی ها وحشی تر از آن است که ضُعفها را تحمل کند.
آمریکایی ناقض حقوق ملت ایران هستند. آمریکایی  راهزن مدرن حقوق و دارائی ها ایران هست.نفرت از آمریکا حق طبیعی ملتی است که از آن ها آسیب دید.و اعلان این نفرت در جامعه جهانی نه تنها موجب سرزنش بلکه نوعی دادخواهی و دادستانی است.

خوش بینی به آمریکایی ها صرف خوش بینی است و مصداق خارجی و عینی ندارد و تنها در پس ذهن می ماند و می ماند.نقدی که می شود به جریان سیاست خارجی کرد این است که همه واقعیت امریکایی در پای میز مذاکره را به ما نمی گویند.
احساسم این است که عده ای می خواهند بد و شارلاتان بودن آمریکایی ها را از ما مخفی کنند و یک تمایل مصنوعی از ملت ایران نسبت به آمریکایی ها ایجاد نمایند و این درحالی است که ما تاکنون همه جانبه از طرف آمریکایی ها تحریم بودیم.

درک من از حرکت سیاست خارجی این است که پرتحرک و جریان ساز و مخاطب قراردان جریانات عمومی نیست بهمین خاطر اگر جای آقای محمد جواد ظریف بودم با جان کری پیاده روی نمی کردم.البته از سه دسته ای که در ابتدای بحثم مطرح کردم، خودم را جزء دسته دوم می دانم هر چند نقدهایی هم بر آنها وارد است.

خواستید نظر خودتون رو بگید