در این شماره به مسائل مربوط به قمه زنی پرداخته می شود.

راز جاودانگی و حیاتی بودن اسلام به آنست که عقل را به رسمیت می شناسد، تا آنجائی که برای شناخت وحی، که اساس و شالوده دین اسلام است، انسان را دعوت به تفکر می نماید. وحی  با میدان داری عقل، حق ظهور و بروز دارد. علت آنکه تمامی کافران وحی را چیزی جز سحر و شعر نمی دانستند بخاطر آن بود که اهل تعقل نبوده اند.

برای وجود امام معصوم(علیهم السلام) در جامعه انسانی می توان چند دلیل را ذکر نمود که یکی از آن دلیل اینست که مبارزه با بدعتها و انحرافاتی نماید که بعضی از مسلمانان و مغرضان دنیامدار تحت لوای ارادت به اسلام انجام می دهند.

آلت قمه و قمه زنی از جای قرآن و سیره حضرات معصومین(علیهم السلام)  استنباط شده است؟ آیا قمه زنی در سیره معصومین(علیهم السلام)  جایگاهی داشته است؟

قمه زدن کاری است عبث و بی هدف ، که حتی سست ترین استدلات عقلی هم نمی توانند آنرا توجیه نمایند.

به عقیده نگارنده اصرار در برپایی قمه زنی مفهومش آنست که ریشه های اسلام که با همت ائمه معصومین(علیهم السلام)  و مجاهدان و شهیدان قوت گرفته است را با قمه ها آسیب برسانی.

عده ای چنان اصرار بر قمه زنی دارند که گویا به تمامی حدود الله پای بندند و تنها همین یک امر الهی !!!  را باید انجام بدهند.